သူမ ကို ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာဖို႔ ႀကံရြယ္ကာ
ခပ္ေ၀းေ၀း ကို ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကံလဲ..
သူမ မ်က္ရည္ ငိုတ၀က္နဲ႔
လမ္းတ၀က္က ဆီးႀကိဳရစ္သိမ္းတယ္...
သူမ အတိတ္က ခ်စ္သူအေဟာင္း
အေၾကာင္း ျပန္ေႏွာင္းေျပာလဲ
ငါ တိတ္ဆိတ္စြာ နားဆင္ခဲ့ဖူးတယ္...
ဘာပဲ လုိလုိ သူမ အတြက္ဆိုလ်င္
ငါ့ ႏွလံုးသားပင္ ေဖာက္ထုတ္ေပးဖို႔
က်ိန္ခဲ့ဖူးတယ္...
ေစလိုရာေစ ေနလိုရာေန သူမ အရုပ္ကေလးလုိ
ႀကိဳးဆြဲရာ ကခဲ့ ဖူးတယ္...
လူေတြ ဘာေျပာေျပာ အရူးဇတ္ခင္း
ေရွ႕ဆက္တုိးရင္း သူမ အတြက္ကို
ဟီးရိုးႀကီး လဲ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္...
ငါ့ ပုခံုး တစ္ဖက္မွာ သူမ မွီခိုရင္း
အိပ္စက္ဖို႔ အတြက္ ပံုျပင္ေတြနဲ႔လဲ
ေခ်ာ့သိပ္ဖူးခဲ့တယ္...
အရာရာတိုင္းကို အေကာင္းျမင္စိတ္သြင္း
ရွင္သန္လာခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြတိုင္း
သူမ အတြက္ ေတြးျမင္ ဆင္ျခင္ကာ
ငါ့အခ်စ္ေတြ ကို ႏႈတ္ပိတ္ခဲ့တယ္..
ဒီလိုနဲ႔...
ဒီလိုနဲ႔...
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူမ အမည္ကို
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလး ေရတြက္ရင္း
သူမ ရဲ႕ လွပတဲ့ ဘ၀ေလးထဲကေန ထြက္ခြာလာခဲ့တယ္..
ၾကယ္ေရာင္ေပ်ာက္တဲ့ လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ
ေလၽွ်ာက္လွမ္းလာရင္း
ငါ့ ႏွလံုးသား ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာကို
သိလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့
ႏွလံုးေသြးေတြ တစ္စက္စက္ယိုစီးကာ
အိမ္ျပန္လမ္းေတြ ေမွာင္မိုက္ခဲ့ရေပါ့...။
သစ္ဆန္းခန္႔
မိုးတိမ္လာအားေပးသြားပါတယ္..:)
ReplyDelete