(၁)
ဒီေန႔ လာေနက် လမ္းအတိုင္း
ေလွ်ာက္လွမ္းလာတုန္း
ေကာင္းကင္ႀကီးက အံု႔မိႈင္းလို႔
မိုးေတြ ရြာသြန္းၿဖိဳးေတာ့မလိုပဲ
မာယာမ်ားတဲ့ မိုးေကာင္းကင္
ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ သူမ အတိုင္းပါပဲ
ေလေတြ တိုက္တုန္းခနေတာ့
လြမ္းေနတုန္းပဲ...
(၂)
ဘာကို ေစာဒက တက္ႏိုင္မလဲ
ငါ့ ကံၾကမၼာက ဆိုး၀ါးလြန္းခဲ့ေလေတာ့
ေနာက္ျပန္တပ္ေခါက္ဖို႔ကလြဲရင္
ေရွ႕ဆက္တိုးစရာ တံတားေလး တစ္ခု
မင္းမွ ခင္းမေပးခဲ့ပဲေလ..
(၃)
အရာရာတိုင္းကို အေကာင္းမျမင္
ရွင္သန္လာခဲ့တဲ့ ရက္တိုင္းမွာ
မင္း အခ်စ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္
မင္း အခ်စ္ေၾကာင့္ နာက်င္ခဲ့တယ္
မင္း အခ်စ္ေၾကာင့္ လြမ္းဆြတ္ခဲ့တယ္
မနက္ျဖန္တိုင္းဟာ မင္းအတြက္ပါလို႔
ငါ က်ိန္ဆိုခဲ့တယ္...
(၄)
မင္းအတြက္ Joker ေလး ျဖစ္ခဲ့သလို
လိုရာေစ အရုပ္ကေလးလဲ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ခ်စ္ႏိုင္ရတာလဲ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးတိုင္း
အေျဖမရွာႏိုင္ခဲ့ဘူး
သူမေျခရင္းမွာ ၀ပ္ဆင္းခ်င္ခဲ့တာ
အိပ္မက္သက္သက္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါ...
ဘာကိုမွ မေတာင့္တ ရဲေတာ့သလို
ငါ့အခ်စ္ေတြလဲ ေလဟုန္ေလွ်ာ့တဲ့
မွ်ားလို မင္းဆီ မေရာက္ခင္
အရွိန္ ကုန္ခဲ့တာပါပဲ...
(၅)
အခုေရးေနတဲ့ ကဗ်ာေလး မဆံုးခင္
ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္နဲ႔
ငါ့လက္ဖ်ားေတြက ေသြးစက္ေတြလဲ
တစ္စက္စက္ ယိုစီးလ်က္...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အဆံုးသက္ဖုိ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ နာက်င္ေစမွန္း မသိခဲ့ဘူး
ငါ သိေနတာ ခံစားမိတာ
တစ္ခုကေတာ့
ငါ့ ရင္ဘတ္ထဲက နာက်င္ေနတုိင္း
ငါ့ မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေနတိုင္း
မင္းကို ခ်စ္ေနတုန္းပါလား ဆိုတာကိုေတာ့
အတိတ္ေမ့မသြားခင္ အမွတ္တမဲ့
သတိရေနလ်က္ပါပဲ...
သစ္ဆန္းခန္႔
No comments:
Post a Comment